درباره بردباري و حلم آن حضرت اشاره به اين نکته کافي است که با همه اين مصيبت ها و تحمل ضرب و جراحات، بر دشمن نفرين نکرد، اما وقتي زخم زبان به امام زدند، آن را تحمل نکرد. حتي درباره برخي مانند مالک بن يسر که هم حضرت را مضروب کرد و هم ناسزا گفت، امام به خاطر ناسزايي که او گفت، او را نفرين نمود. البته اين مسأله با حلم منافات ندارد، زيرا تحمل تحقير، خوار کردن خويش است نه حلم و بردباري، و به همين خاطر امام فرمودند: مرگ بهتر است از زندگي همراه با خفت و خواري.