تمام حالات، کردار، گفتار، حرکات و سکنات امام حسين عليه السلام از عصر تاسوعا تا عصر عاشورا، همه ذکر خدا و يادآور ميثاق و تعهد آن حضرت با پروردگارش بود، تا اينکه امانتش را اداء کرد و هيچ امري از امور بشري او را از ياد خدا باز نداشت. حتي در آن لحظات حساس که دهان و زبان مبارکشان از شدت تشنگي خشکيده بود، همچنان به ذکر خدا مشغول بودند.