امام نسبت به گرفتاران و اهل غم، رقت خاصي داشتند. روزي بر اسامه که در حال احتضار بود، وارد شدند. چون حضرت را ديد آهي کشيد و اظهار غم و اندوه کرد. امام علت را جويا شد. اسامه گفت: شصت هزار درهم بدهي دارم. امام فرمود: دين تو را ادا مي کنم. گفت: دوست دارم مديون نميرم. امام دستور داد مال را حاضر کردند و قبل از آنکه اسامه جان سپارد، آن را به طلبکارانش پرداخت کرد.