يکي از صفات بارز و سجاياي اخلاقي حسين عليه السلام اراده قوي و عزم راسخ و تصميم قاطع آن بزرگوار است که اين خصلت را از جد گرامي خويش حضرت محمد بن عبدالله (ص) به ارث برده است که پيامبر عظيم الشأن اسلام با اين قاطعيت بود که توانست مسير تاريخ و مفهوم زندگي و معيار ارزش ها را عوض کند و يک تنه در برابر همه قدرت هاي شيطاني که مي خواستند از گفتن کلمه الله جلوگيري کنند ايستاد و به عموي بزرگوار خود که پيشنهاد مشرکان را بر او عرضه نمود که: محمد اگر حکومت مي خواهد او را بر خود حاکم مي کنيم و اگر هدفش ثروت است آن قدر ثروت به او بدهيم که ثروتمندترين قريش گردد و اگر هدفش همسر است بهترين دختران قريش را به او تزويج مي کنيم پاسخ داد: و الله لو وضعوا الشمس بيميني و القمر بيساري علي ان اترک هذا الأمر ما ترکته اموت او يظهره الله. «به خدا قسم اگر خورشيد را در دست راست و ماه را در دست چپم قرار دهند که از راهم برگردم هرگز چنين نخواهم کرد تا آن که در راه رسيدن به هدفم جان دهم يا آن که خدا مرا پيروز گرداند».

حسين هم با همين قاطعيت در برابر قدرت و حکومت استبدادي اموي ايستاد و بدون



\cf2 [ صفحه 35]



هيچ ترديد اعلان کرد: من با يزيد بيعت نمي کنم و با ياران اندک خود به ميدان جهاد قدم نهاد تا حق را آشکار و باطل را نابود سازد.

حتي در برابر ارتش نيرومند حکومت اموي هدف خود را تکرار و برنامه اش را به همگان اعلام کرد: لا اري الموت الا سعادة و الحيات مع الظالمين الا برما.

مرگ را جز سعادت و زندگي با ستمکاران را جز ملامت نمي بينم.

حسين عزيز براي رسيدن به هدف مقدسش با تمام افراد خانواده و ياران باوفايش به سوي ميدان مجد و شرف حرکت کرد و به گفته ها و انتقادات بي حد دوستان که خلاف تصميم قاطعش بود اعتنائي نکرد و راه رسيدن به فتح و پيروزي از طريق شهادت را به امت اسلامي نشان داد و خود نيز در اين مسير به شهادت رسيد [1] .