داستانهاي زير گرچه مي بايستي در بخش جود و سخاي حسين بن علي عليهماالسلام ذکر مي شد لکن طرز بخشش و نحوه عملکرد امام حسين داراي درخشش و جاذبه خاصي است که جود و سخاوت را تحت الشعاع خود قرار مي دهد و ضمنا سرمشق و دستورالعملي است براي سخاوتمندان و کليه کساني که به نحوي از انحاء به درماندگان و بيچارگان امداد و کمک مي نمايند لذا آن را در اين مبحث گنجانديم:

1- روزي مرد اعرابي (باديه نشين) وارد مدينه شد، پرسيد کريم ترين مردم کيست؟ او را به امام حسين عليه السلام راهنمائي کردند، اعرابي وارد مسجد شد امام حسين(ع) مشغول نماز بود اشعاري بدين شرح انشاء نمود:



لم يخب الآن من رجاک و من

حرک من دون بابک الحلقه



انت جواد و انت معتمد

ابوک قد کان قاتل الفسقه



لولا الذي کان من اوائلکم

کانت علينا الجحيم منطبقه



1- «کسي که به مثل تو نجيب زاده اي اميدوار باشد و حلقه در خانه شما را به حرکت درآورد نااميد نمي شود».

2- «تو بخشنده و مورد اعتمادي و پدرت کشنده بدکاران بود».

3- «اگر اولين فرد شما (پيامبر اکرم) نبود جايگاه ما در طبقات دوزخ بود».

امام حسين نمازش را سلام داد و به قنبر گفت: آيا از مال حجاز چيزي باقي مانده است؟ قنبر عرض کرد: آري چهار هزار دينار باقي مانده است.

امام حسين فرمود: آن را بياور که اين مرد به آن سزاوارتر است.

سپس اعرابي را با خود به خانه برد و چهار هزار دينار را در رداي خود که از برد بود



\cf2 [ صفحه 28]



ريخت و از شکاف در آن را به اعرابي داد براي آن که در هنگام دادن اين پول کلان آن مرد شرمنده و خجل نگردد و اين اشعار را هنگام دادن پول سرود:



خذها فاني اليک معتذر

و اعلم باني عليک ذو شفقة



لو کان في سيرنا الغداة عصا

أمست سمانا عليک منذفقة



لکن ريب الزمان ذو غير

و الکف مني قليلةالنفقة



1- «اين را بگير که من از تو عذر مي خواهم و بدان که ترا دوست دارم».

2- «اگر حکومت و ولايت (ظاهري) در دست ما بود بيش از اين بتو مساعدت مي کرديم».

3- «ولي چه کنيم که روزگار بکام ديگران است و از مال دنيا در دست ما اندکي بيش نيست».

اعرابي وقتي پول ها را گرفت و از مقدار آن اطلاع حاصل کرد گريست.

امام حسين عليه السلام فرمود: به خاطر کمي پولي که به تو داديم مي گريي؟

آن مرد گفت: لا ولکن کيف يأکل التراب جودک؟

«نه از کمي آن نمي گريم بلکه پول کلاني است اما گريه من براي آن است که خاک اين دست دهنده را چگونه مي خورد [1] .

گويا آن اعرابي خبر نداشت که بخشنده ترين مردم را روزي با لب تشنه در کنار شط فرات مي کشند و بدن شريفش را زير سم اسبان متلاشي مي سازند و سه شبانه روز بي غسل و بي کفن در صحراي سوزان کربلا برهنه و عريان مي گذارند.

2- پس از رحلت رسول خدا (ص)، علي عليه السلام اعلان فرمود: رسول خدا به هر که وعده داده، يا کسي از پيامبر طلبي دارد بيايد بستاند. و هر سال کسي را مي فرستاد به مکه تا در روز عيد قربان در عقبه که در آن زمان تنها راه خروج از مني بوده است به مردم اعلان کند. پس از اميرمؤمنان حضرت امام حسن همين کار را انجام مي داد. و پس از او، امام حسين کار پدر و برادر را دنبال کرد تا به شهادت رسيد ولي پس از حسين(ع) ديگر



\cf2 [ صفحه 29]



تکرار نشد. [2] .