منک اطلب الوصول اليک و بک استدل عليک فاهدني بنورک اليک و اقمني بصدق العبودية بين يديک

(از دعاي عرفه ي امام)

حکماء و دانشمندان در تعريف عبادت چنين گفته اند که حقيقت عبادت تعظيم و اطاعت خدا و چشم پوشي از غير اوست و بزرگترين فضيلت نفس ستايش مقام الوهيت است و ميزان پذيرش عبادت بستگي به تقواي شخصي عبادت کنننده دارد که خداوند فرمايد: ان اکرمکم عند الله اتقيکم.

حسين عليه السلام نه تنها اعمال و عبادات ظاهري را بنحو احسن انجام ميداد بلکه چنان زاهد و باايمان بود که کسي را ياراي برابري با وي نبود زيرا چنان بدنيا و مافيها بي علاقه و بلقاي پروردگار خود شائق و طالب بود که هر بيننده را دچار حيرت و تعجب مينمود، در راه اعتلاي دين نه تنها هر گونه مصائب



\cf2 [ صفحه 62]



و آلامي را تحمل نمود بلکه با کمال طيب خاطر زبان به شکرگذاري گشود.

براي حفظ احترام کعبه از مکه خارج شد تا مبادا خونش در حرم ريخته شود و احترام بيت الله از بين برود و بپاس همين عمل اوست که خداوند چنان احترامي بحرم حسين (ع) قائل شده است که بنا بحديث معتبر از پيغمبر اکرم (ص) زائر حرم او را تا ثواب نود حجي که پيغمبر بجا آورده باشد مژده داده اند. [1] .

حسين عليه السلام بتلاوت قرآن و اقامه ي نماز علاقه ي زيادي داشت و از کوچکترين فرصتي براي انجام فرائض ديني استفاده ميکرد و شب عاشورا از عمر بن سعد مهلت گرفت تا شب را بنماز و تلاوت قرآن بسر برد حتي در ظهر عاشورا نيز آخرين نماز خود را در برابر تيراندازان دشمن در حاليکه از پيکر نازنينش خون ميچکيد بجا آورد.

ابن شهرآشوب در مناقب مينويسد بحضرتش گفتند ما اعظم خوفک من ربک؟ (چقدر بزرگ است بيم و وحشت تو از خدايت) فرمود:

لا يأمن يوم القيامة الا من خاف الله في الدنيا [2] .

يعني در روز قيامت کسي در امان نخواهد بود مگر اينکه در دنيا از خداوند خائف و ترسان باشد.

عبدالله بن زبير درباره ي عبادت او گفته است:

لقد کان قواما بالليل صواما بالنهار. و عقاد در کتاب خود (ابوالشهداء) گويد حسين (ع) علاوه بر نمازهاي پنجگانه نمازهاي ديگر بجا ميآورد و علاوه



\cf2 [ صفحه 63]



بر روزه ي ماه رمضان در ماههاي ديگر هم روزهائي را روزه ميگرفت و در هيچ سال حج خانه ي خدا از او فوت نشد مگر اينکه ناچار بترک آن شده باشد. [3] .

در کثرت عبادت ابي عبدالله (ع) همين بس است که بامام زين العابدين گفتند ما اقل ولد ابيک؟ (چه کمتر است اولاد پدرت؟)فرمود: العجب کيف ولدت! (تعجب است که من چگونه متولد شده ام؟) زيرا که هر شب هزار رکعت نماز ميخواند و انبان پر کرده بدوش گرفته و بمنازل ايتام و مساکين و بيوه زنان مي برد. [4] .

ميزان زهد و عبادت و تقوي و ايمان حسين (ع) از مضامين دعاي عرفه ي او کاملا روشن و آشکار است حسين عليه السلام داراي زهد و تقواي حقيقي بود زيرا زهد و ورع انصراف از جهان زودگذر مادي و توجه به عالم روحانيت و بقاء است و مظهر تام چنين زهد و ورعي وجود حسين عليه السلام بود زيرا او نه تنها از جهان مادي صرف نظر کرد بلکه عزيزترين افراد خاندانش را که برادران و برادرزادگان و فرزندان دلبندش بودند با کمال ميل و طيب خاطر بقربانگاه عشق آورد و در راه معبود خود فدا نموده و چنين گفت:



الهي اکبر از تو اصغر از تو

بخون آغشتگانم يکسر از تو



اگر صد بار ديگر بايدم کشت

حسين از تو سر از تو خنجر از تو



حسين عليه السلام در آن گير و دار معرکه چنان مجذوب جلوه ي جمال دوست بود که سر از پا نميشناخت و براي لقاي او ثانيه شماري ميکرد، نه تنها دنيا و مافيها را فراموش کرد حتي بسراي آخرت و بهشت جاوداني نيز بي اعتنائي نموده و زبانحالش چنين بود:



\cf2 [ صفحه 64]





تو و طوبي و ما و قامت دوست

فکر هر کس بقدر همت اوست



زيرا او بمدلول آيه ي کريمه و رضوان من الله اکبر در طلب خشنودي و رضاي خداوند بود و در اينراه حتي اطفال و خانواده ي خود را هم باسارت داد تا آخرين فداکاري و خلوص نيت را در پيشگاه حضرت احديت انجام داده باشد.



ترکت الخلق طرا في هواکا

و ايتمت العيال لکي اراکا



و لو قطعتني في الحب اربا

لما حن الفؤاد الي سواکا



البته تعريف و توصيف چنين حال و کيفيتي از قدرت بيان و قلم بيرونست و احراز چنين مقامي فقط درخور حسين بن علي عليهماالسلام است و بس زيرا:



جز حسين اين ره بسر نابرده کس

عشق اگر اينست عاشق اوست بس.





\cf2 [ صفحه 65]