خصائص الحسينيه، ص 72.

هشتم حسن خلق است، و آن حضرت، با شدت مصيبت و تفرقه ي حواس، با دوست و دشمن، چنان اظهار ملاطفت و حسن خلق مي فرمود که مورد تعجب است.

نهم مروت است و کامل آن، از آن حضرت ظاهر شد، آن وقتي که تمام لشکر دشمن را سيراب کرد [1] و راضي نشد که طايفه ي جن، او را ياري کنند؛ [2] و عجب آن است که هنگامي که شمر لعين به نزديک خيمه آمد که سخن گويد، يکي از اصحاب خواست تيري به جانب او اندازد. حضرت، مانع شدند و فرمودند: من ابتدا به قتال نمي کنم. [3] .