خصائص الحسينيه، ص 70.

اول يقين است، و حقيقت آن، اعراض نفس است از دنيا و کناره گرفتن از آن، و اين صفت، در آن حضرت بروز نمود هنگامي که از مدينه بيرون آمد و به زمين کربلا رسيد، نوشت به سوي برادرش محمد بن الحنفية و ساير بني هاشم، به اين مضمون که: «اين، کتابي است از حسين بن علي به سوي برادرش محمد بن علي و کساني که نزد اويند از بني هاشم اما بعد، پي گويا دنيا هيچ نبوده و آخرت هميشه بوده» [1] و اين کلام، در معني دل بريدن از دنيا و دل بستن به آخرت است.