1. همه چيز براي خدا: علي عليه السلام فرمودند: «طوبي لِمَنْ اَخْلَصَ لِلّهِ عَمَلَهُ وَعِلْمَهُ وَحُبَّهُ وَبُغْضَهُ واَخْذَهُ وَتَرْکَهُ وَکَلامَهُ وَصُمْتَهُ؛ [1] خوشا به حال کسي که عمل و علم و دوستي و دشمني و گرفتن و ترک کردن و سخن گفتن و سکوتش را براي خداوند خالص کرده است.»

از رجب علي خياط نقل شده است که: «در تشييع جنازه آية اللّه بروجردي رحمه الله جمعيّت بسياري آمدند و تشييع باشکوهي شد، در عالم معنا از ايشان پرسيدم که چطور شد از شما اين اندازه تجليل کردند؟ فرمود: تمام طلبه ها را براي خدا درس مي دادم.» [2] .

پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله به اباذر فرمود: «يا اَباذَرْ لِيَکُنْ لَکَ في کُلِّ شَي ءٍ نِيَّةً صالِحَةً حَتّي في النَّوْمِ وَالاَْکْلِ؛ [3] اي ابوذر! بايد در هر کاري نيتي پاک داشته باشي، حتي در خوردن و خوابيدن».

2. فقط اعمال خالص: پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله فرمود: «اِذا عَمِلْتَ عَمَلاً فاعْمَلْ للّه ِ خالِصا لاَِنَّه لا يَقْبَلُ مِنْ عِبادِه الاَْعْمالَ اِلاّ ما کانَ خالِصا؛ [4] هرگاه عملي انجام دادي، پس براي خدا خالصانه انجام بده؛ زيرا خداوند فقط اعمالي را از بندگان مي پذيرد که خالصانه انجام شده باشد.»

3. رأس طاعت: امام صادق عليه السلام فرمودند: «رَأْسُ طاعَةِ اللّه ِ اَلرِّضا بِما صَنَع اللّه ُ فيما اَحَبَّ الْعَبْدُ وَفيما کَرِهَ [5] ؛ سَرْ [و اساس] بندگي خداوند، راضي بودن به آن چيزي است که خداوند پيش مي آورد؛ در آنچه بنده دوست دارد و يا ناخوشايند اوست.»

4. رضايت خدا يا مردم؟: امام حسين عليه السلام فرمود: «مَن طَلَبَ رِضَا اللّه ِ بِسَخَطِ النّاسِ کَفاهُ اللّه ُ اُمُورَ النّاسِ وَمَنْ طَلَبَ رِضَا النّاسِ بِسَخَطِ اللّه ِ وَکَّلَهُ اللّه ُ اِلي النّاسِ؛ [6] هرکس رضايت خدا را بخواهد هر چند با خشم مردم همراه شود؛ خداوند او را از امور مردم کفايت مي کند، و هر کس که دنبال رضايت مردم باشد با به خشم آوردن خداوند، خداوند او را به مردم وامي گذارد.»