مروت
حسين عليه السلام با دشمنان به شيوه پدرش علي عليه السلام رفتار مي کرد. سيراب کردن آنان به هنگام تشنگي و پرهيز از ترور و غافلگيري، نمونه هاي روشني از مروت است. حسين عليه السلام نيز با اين که از فسق و فجور و خباثت شمربن ذي الجوشن، و اهانت وي به حريم ولايت آگاه است پيشنهاد حمله ناگهاني سپاه خود را رد مي کند و مي گويد: «ما هرگز شروع به جنگ نمي کنيم ولو به نفع ما باشد. [1] »
پاورقي
[1] حماسه حسيني، ج2، ص262.