اگر ديدي که نابينا و چاه است

اگر خاموش بنشنيي گناه است



يکي از آثار و برکات سيدالشهدا (ع) در بعد اخلاقي - تربيتي اين است که قيام او باعث گرديد در جامعه مسلمانان نوعي اخلاق جديد بلند نظرانه پديد آيد و نظر انسان را به زندگي خود و ديگران، دگرگون سازد تا بتواند بدينوسيله جامعه را اصلاح نمايد. و به عبارت ديگر، با خودسازي به ديگر سازي نيز بپردازد.

آري، در آن زماني که بنياد رواني و اخلاقي مردم در هم ريخته و ويران شده بود و اين ويراني شامل رهبران مسلمين و بزرگان آنان نيز شده بود و با اخلاق و شيوه اي وحشتناک زندگي مي کردند، امام حسين (ع) يگانه درمان آن حالت بيمار گونه را که در مجتمع مسلمانان مورد قبول واقع شده بود، در قيام آشکار و فرياد درآن سکوت مرگبار ديد. لذا آن حضرت با خون پاک خود و فرزندان و يارانش و با همه اعتبارات احساسي و تاريخي، حتي شمشير و عمامه جدش رسول خدا (ص)، وارد مبارزه گرديد تا همه روزنه ها و راههاي توجيه را فرو بندد.

سيدالشهدا (ع) نيک دريافته بود که وجدان شکست خورده و اخلاق پست امت را نمي توان به وسيله رويارويي ساده دگرگون ساخت، از اين رو با قيام و شهادت خويش ديري نپاييد که اخلاق هزيمت و فرار را به نيرويي عظيم درآورد و اخلاق جديدي به جاي آن جايگزين نمود. براستي شهادت حسين بن علي (ع) تأثير ژرف و شگرفي بر شيعيان ساکن و ساکت بجاي گذاشت، و سرنوشت غم انگيز نواده پيامبر اکرم (ص) عواطف اخلاقي و مذهبي مردم را بهم ريخت.

در اثر قيام و شهادت امام حسين (ع) موجي در روح مسلمين به وجود آمد، حميت و عزت، شجاعت و صلابت به وجود آمد،و احساسات بردگي و اسارتي که از اواخر حکومت عثمان و تمام دوره معاويه بر روح جامعه اسلامي حکمفرما بود، تضعيف شد و ترس آنها را فرو ريخت، خلاصه، ابا عبدالله (ع) به اجتماع اسلامي شخصيت داد.

کربلا و قيام سيدالشهدا (ع) نمايشگاه اخلاق عالي اسلامي و انساني با همه صفات و طراوت آن بود و اين اخلاق را نه به زبان که در عمل به خون پاک خويش بر صفحه ماندگار تاريخ به ثبت رسانيد.



از پا حسين افتاد و ما بر پاي بوديم

زينب اسيري رفت و ما بر جاي بوديم