بازگشت

قافيه «ن»



إلهٌ لا إلهَ لَنا سِواهُ

رَؤوفٌ بِالبَرِيَّةِ ذُو امتِنانِ
اُوَحِّدُهُ بِإِخلاصٍ وحَمدٍ

وشُکرٍ بِالضَّميرِ وبِاللِّسانِ
وأسأَلُهُ الرِّضا عَنّي فَإِنّي

ظَلَمتُ النَّفسَ في طَلَبِ الأَماني
وأفنَيتُ الحَياةَ ولَم أصُنها

وزُغتُ إلَي البَطالَةِ وَالتَّواني
إلَيهِ أتوبُ مِن ذَنبي وجَهلي

وإسرافي وخَلعي لِلعِنانِ

* * *

خداوندي که جز او براي ما خدايي نيست

بر آفريدگان خود، مهربان و داراي احسان هاي فراوان است.

يکتايش مي شمارم، با اخلاص و ستايش

و سپاس قلبي و زباني.

اکنون از درگاه او مي خواهم که از من راضي باشد

زيرا در رسيدن به آرزوهاي باطلم، بر خود، ستم کرده ام.

زندگاني خود را تباه کردم و آن را نگاه نداشتم

و به بطالت و سستي گراييدم.

از گناه و ناداني ام و نيز از زياده روي

و لجام گسيختگي ام، به سوي او باز مي گردم و توبه مي کنم.