وأصلُ الحَزمِ أن تُضحي وتُمسي

ورَبُّکَ عَنکَ فِي الحالاتِ راضِ
وأن تَعتاضَ بِالتَّخليطِ رُشداً

فَإِنَّ الرُّشدَ مِن خَيرِ اعتِياضِ
فَدَع عَنکَ الَّذي يُغوي ويُردي

ويورِثُ طولَ حُزنٍ وَارتِماضِ [1] .
وخُذ بِاللَّيلِ حَظَّ النَّفسِ وَاطرُد

عَنِ العَينَينِ مَحبوبَ الغِماضِ
فَإِنَّ الغافِلينَ ذَوِي التَّواني

نَظائِرُ لِلبَهائِمِ فِي الغِياضِ

* * *
اصل دورانديشي، آن است که در همه [لحظات] شبانه روز

پروردگارت از تو راضي باشد

و هدايت را جايگزين بي سر و ساماني کني

چرا که هدايت، از بهترين جايگزين هاست.

پس آنچه را گمراه و خوارت مي کند

و موجب اضطراب و غم هاي طولاني مي شود، رها کن.

در شب، خواب شيرين را از چشمانت دور کن

و بهره ات را از آن برگير (نماز شب بخوان)

چرا که غافلانِ تنبل و سست کردار

به چارپاياني مي مانند که در بيشه زارها رهايند.