درباره سكينه و رباب
لَعَمرُکَ إنَّني لَاُحِبُّ داراً
تُضَيِّفُها [1] سَکينَةُ وَالرَّبابُ
اُحِبُّهُما وأبذُلُ بَعدُ [2] مالي
ولَيسَ لِلائِمي فيها عِتابُ
ولَستُ لَهُم وإن عَتَبوا مُطيعاً
حَياتي أو يُغَيِّبَنِي التُّرابُ. [3] .
* * *
به جان تو سوگند، من آن خانه اي را دوست مي دارم
که سَکينه و رَباب، [1] در آن خانه، پذيرايي کنند.
آن دو را دوست مي دارم و مالم را [برايشان] بذل مي کنم
و هيچ سرزنش کننده اي حقّ ملامت مرا ندارد.
من ملامتگران را، اگرچه مرا سرزنش کنند
فرمان نمي برم تا اين که خاک، مرا در خود، پنهان سازد.
پاورقي
[1] في بعض المصادر: «تَحلُّ بها» بدل «تُضَيّفها».
[2] في بعض المصادر: «جُلَّ» بدل «بَعدُ».
[3] الطبقات الکبري (الطبقة الخامسة من الصحابة): ج 1 ص 371، نسب قريش: ص 59، تاريخ دمشق: ج 69 ص 119، الأغاني: ج 16 ص 148 - 147، مقاتل الطالبيّين: ص 94 وليس فيه البيت الأخير، تذکرة الخواصّ: ص 265 والثلاثة الأخيرة نحوه؛ بحار الأنوار: ج 45 ص 47.