ما يَحفَظِ اللَّهُ يُصَن

ما يَضَعِ [1] اللَّهُ يُهَن
مَن يُسعِدِ اللَّهُ يَلِنْ

لَهُ الزَّمانُ إن خَشُن
أخِي اعتَبِر لا تَغتَرِر

کَيفَ تَري صَرفَ الزَّمَن
يَجزي بِما اُوتِيَ مِن

فِعلٍ قَبيحٍ أو حَسَن
أفلَحَ عَبدٌ کُشِفَ ال

-غِطاءُ عَنهُ فَفَطَن
وقَرَّ عَيناً مَن رَأي

أنَّ البَلاءَ فِي اللَّسَن
فَمازَ [2] مِن ألفاظِهِ

في کُلِّ وَقتٍ ووَزَن
وخافَ مِن لِسانِهِ

غَرباً [3] حَديداً فَحَزَن [4] .
ومَن يَکُ مُعتَصِماً

بِاللَّهِ ذِي العَرشِ فَلَن
يَضُرَّهُ شَي ءٌ ومَن

يُعدي عَلَي اللَّهِ ومَن
مَن يَأمَنِ اللَّهَ يَخَف

وخائِفُ اللَّهِ أمِن
وما لِما يُثمِرُهُ ال

خَوفُ مِنَ اللَّهِ ثَمَن
يا عالِمَ السِّرِّ کَما

يَعلَمُ حَقّاً ما عَلَن
صَلِّ عَلي جَدّي أبِي ال

-قاسِمِ ذِي النّورِ المُبَن؟
أکرَمُ مَن حَيَّ ومَن

لُفِّفَ مَيتاً فِي الکَفَن
وَامنُن عَلَينا بِالرِّضا

فَأَنتَ أهلٌ لِلمِنَن
وأعفِنا في دينِنا

مِن کُلِّ خُسرٍ وغَبَن
ما خابَ مَن خابَ کَمَن

يَوماً إلَي الدُّنيا رَکَن
طوبي لِعَبدٍ کُشِفَت

عَنهُ غَياباتُ الوَسَن [5] .
وَالمَوعِدُ اللَّهُ وما

يَقضِ بِهِ اللَّهُ مَکَن. [6] .

* * *
آنچه را که خداوند متعال حفظ کند، محفوظ مي مانَد

و هر چه را وا گذارد، خوار مي گردد.

هر کس را خداوند سعادتمند کند

روزگار با همه خشونت هايش بر او آسان مي شود.

برادرم! عبرت گير و مغرور نشو

مگر گردش روزگار را نمي بيني

که جزا مي دهد به آنچه داده شده

از کارهاي نيک و بد

رستگار، بنده اي است که پرده غفلت

از او برگرفته شد و حقيقت را دريافت.

و چشم کسي روشن است که بداند

گرفتاري انسان، در زبان است.

از اين رو، در همه حال

گزيده و سنجيده سخن مي گويد.

و از تند و تيزيِ زبان خود مي ترسد

و ناراحت مي شود [و آن را نگاه مي دارد] .

کسي که به ريسمان خدا چنگ بزند

هرگز، چيزي به وي ضرر نمي رساند.

و کيست که بتواند با خدا دشمني ورزد

و به او زيان رساند؟ او کيست؟

هر کس از خدا نترسد، از همه چيز مي ترسد

ولي آن که از خدا مي ترسيد، از هيچ چيزي نمي ترسد.

و ثمره خداترسي، آن قدر بسيار است

که نمي توان آن را ارزش گذاري کرد.

اي آن که به نهان آگاهي

همان گونه که آشکار را مي داني!

بر جدّم ابو القاسم، درود فرست

که صاحب نورِ درخشنده است

بر آن که گرامي ترينِ زنده ها

و گرامي ترينِ درگذشتگان است.

و با رضايت خود، بر ما منّت گذار

که تو سزاوارِ منّت نهادن هستي.

و ما را در دينمان معاف دار

از هر خسارت و کاستي اي.

هيچ کس زيان نديد

به قدر کسي که حتّي به اندازه يک روز به دنيا ميل پيدا کرد.

خوشا به حال آن بنده اي که کنار رود

پرده هاي خوابِ سنگين از چشمانش!

وعده ديدار الهي، واقع خواهد شد

و آنچه خداوند حکم کند، همان خواهد شد.