فَما لَکَ غَيرَ ما قَد خُطَّ شَي ءٌ

وإن کَثُرَ التَّقَلُّبُ وَالشُّخوصُ [1] .
وقَد يَأتِي المُقيمَ المالُ عفواً

ويُحرَمُهُ عَلَي الطَّلَبِ الحَريصُ. [2] .

* * *
روزي ات بيش از مقداري که برايت نوشته شده، نيست

گرچه به دنبال آن، اين سو و آن سو بروي و همه جا سفر کني.

گاه براي کسي که در وطنش مانده، بيش از نيازش مي رسد

و کسي که آزمندانه در پي آن مي دود، محروم مي شود.