آنگاه بار ديگر برآنان، مانند شير خشمناک حمله کرد و اين حمله ي چهارمي بود.

«فجعل لا يلحق [منهم] أحدا الا بعجه بسيفه فقتله؛ والسهام تأخذه من کل ناحية و هو يتقيها بنحره و صدره»؛


حضرت به کسي نمي رسيد مگر آن که او را با شمشير به دو حصه مي کرد، و لکن تير از هر جانب به سوي آن بزرگوار مي آمد و بر سينه و گلوي او مي خورد.

آن حضرت مي فرمود:

اي بدترين امت ها! با ذريه ي پيغمبر بد رفتار کرديد، عترت پيغمبر صلي الله عليه و آله و سلم را بد مراعات نموديد، و ديگر بعد از کشتن من، کسي را نخواهيد کشت که از کشتن او بترسيد، بلکه بعد از آن که مرا به اين طريق کشتيد ديگر هر قتلي نزد شما آسان خواهد بود.

به خدا قسم! اميد دارم که خداوند مرا با شهيد شدن گرامي دارد به سبب آن که مرا خوار کرديد، پس انتقام مرا از شما بگيرد.

حصين بن نمير ملعون گفت: اي پسر فاطمه! به چه وسيله اي از ما به جهت تو انتقام مي کشد؟

فرمود:

بدي اعمال شما را ميان شما مي اندازد و خون هاي شما را مي ريزد، پس بدترين عذاب ها را به شما مي رساند!

آن حضرت جنگ کرد تا آن که جراحت هاي عظيمي بر بدن شريفش رسيد. [1] .