بازگشت

ولادت حضرت اباالفضل العباس



خواهي دل اگر بهره ز احسان اباالفضل

از صدق بزن دست بدامان اباالفضل
گر طالب آني که ببوئي گل توحيد

آن گل بکف آور ز گلستان اباالفضل
جانا اگرت خلد برين است تمنا

روپا به ادب نه به شبستان اباالفضل
ور در طلب آب حياتي برو اي دل

ميجوي ز سرچشمه ي ايمان اباالفضل
خواهي شرف و عزت جاويد گر از حق

رو بوسه بزن بر در ايوان اباالفضل

گر چشم خرد بازکني در حرم او

بيني ملک آنجا شده دربان اباالفضل
ريزان ز سما جاي سپندش شده اختر

ناهيد بود مجمره گردان اباالفضل
برخيز در اين روز دل افروز بشادي

با زمزمه شو مرغ خوش الحان اباالفضل
به به چه جلالي چه کمالي چه جمالي

خرم شده گيتي ز فر و شان اباالفضل
ديگر چه کني وصف ز ياقوت که ياقوت

باشد خجل از لعل سخن دان اباالفضل
درياي صفا کان وفا بحر فتوت

اي جان جهاني همه قربان اباالفضل
با ياد اباالفضل غم از دل بزدايد

هر درد شود چاره ز درمان اباالفضل
با شوکت احمد





بود و صولت حيدر

ارباب خرد آمده حيران اباالفضل


مرد افکن و لشکر شکن و خصم برانداز

سرپنجه و تيغ شرر افشان اباالفضل


سرهاي سلحشور يلان از دم شمشير




غلطان شده چون گوي به چوگان اباالفضل


در معرکه ي جنگ بدي حيدر ثاني

شد چشم فلک خيره ز جولان اباالفضل


بر خوان کرم «هاتفي» زار گدائي است

بي بهره کجا ميرود از خوان اباالفضل؟





هاتفي سمناني