علي اصغر با شه خوبان مي رود ميدان با لب عطشان



علي اصغر مي رود ميدان

لب عطشان مي شود قربان



گل پرپر، لاله احمر آخرين حجّت، مي رود ميدان

رود ميدان تشنه و عطشان بهر جانبازي در ره قرآن

علي اصغر در منا آمد تا براه دوست جان کند قربان



علي اصغر مي رود ميدان

لب عطشان مي شود قربان



نواپرداز آخرين سرباز مي شود قربان در ره جانان

فغان ز آندم کان شه عالم حلق اصغر ديد لاله اي جوشان

ز غم گرديد چشم شه پرخون اشک او جيحون سينه اش سوزان



علي اصغر مي رود ميدان

لب عطشان مي شود قربان



بگفت از تو کودک بي تاب شد عجب سيراب حنجر عطشان

زدي آتش اي گل نازم بر دل و جانم از لب خندان

چه کرد از کين تير زهرآگين با گلوي تو اي مه تابان



علي اصغر مي رود ميدان

لب عطشان مي شود قربان



چه کس جز اين بي وفا مردم جور و ظلم اينسان کرده با مهمان

سر دوشم نازنين نوشم زيب آغوشم شد بخون غلطان

ز دل «صاعد» از غم اصغر روز و شب دارد ناله و افغان



علي اصغر مي رود ميدان

لب عطشان مي شود قربان