اي که پــــيـــچيــــد شبي در دل اين کوچه صدايت!

يـــــک جــــهــــان پـــنجره بيدار شد از بانگ رهايت

تا قيامت همه جا محــــشــــر کـــبـراي تو بر پاست

اي شــــــب تــار عــــدم ، شــــام غــــريبان عزايت!

عطش و آتش و تنهايي و شـمشير و شـــــــهـــادت

خــــــبـــــري مــــخــــتــصر از خاطره ي کرب و بلايت

همرهانت صـــفــــي از آينه بـــــودند و خوش آن روز

که درخــــشــــيــــد خـــــدا در هــــمـه ي آينه هايت

کاش بوديم و سر و ديده و دستي چـــــو ابـــاالفضل

مـــــي فــــــشــــانـــديم سبک تر ز کفي آب به پايت

از فراســـــوي ازل تــــــا ابد – اي حـــــلق بـــــــريده!

مــــــي رود دايـــــــره در دايـــــــره پـــــژواک صــدايت