قــــرار بود كه با آب و گـــــل عــــجــــين بشوي

بــــــراي ايـــــن كه ســـفاليـنه اي گلين بشوي

پــــــيــــاله اي بــــشــــوي با شـــراب هاي مگو

و بـــــعـــــد هم نــــفــــس رب العالمين بشوي

تـــــو را ملايــــــكه در دســــــت شان بچرخانند

ايــــــــاك نــــــعـــــبــــــد، اياك نستعين بشوي

زمـــــان گذشت و زمين چون كلاف سر در گم

قرار شــــــد كه تــــو سر رشته ي يقين بشوي

گــــــل مـــــحــــمــدي از فرط باد خم شده بود

قـــــرار شــــــد بـــــروي تــــكيه گاه دين بشوي

تو را به مـــــكــــتـــــب اعــــراب جهل بفرستد

كه نــــاظــــم غـزل عين و قاف و شين بشوي

به ايــــــن دلــــــيــــــل به فــرمان او مقرر شد

كه چند سال پسر خوانده ي زمـــــيــن بشوي

«مـــــديــــنـــــه» بود كه انـــــگشتر نبوّت شد

سعادتي ســــــــت كه بر روي آن نگين بشوي

«حسين» نام نـــــــهــــادنــــــد اهل بيت تو را

به اين دليل كه مصداق«يا» و «سين» بشوي

به خط «كوفي»، در ابتداي مـــــتــــــن زمــــان

تو را نگاشت كه سرمشق مسلمين بشـــوي

چه افتخاري از اين بـــــيــــــشـتر كـــه پرچمدار

براي مـــــكــــــتـــــب پـــــيـــغمبر امين بشوي؟

تو آمدي كه سكوت زمين شـــــكــــسـته شود

تو مي روي كه به گوش زمان طـــــنــين بشوي

تو آمـــــــدي كـــــه ســــــرت روي نــيزه ها برود

تو مي روي كه ســـــــرفرازتـــــر از ايـــن بشوي

براي شــــــســـــتن ايــــــن راه با گــلاب سرخ

قــــــرار شــــد كه تو اين بار دستچين بشوي...