اي بــــــســـــتـــــه بر زيـــــــارت قـــــد تـــــو، قامت آب

شــــــرمــــــنـــــده ي مـــــحـــــبــــت تـو تا قيامت، آب

در ظــــــهــــــر عـــــشــــــــق، عکس تو لغزيد در فرات

شـــــد چــــشــــمه ي حماسه ز جوش شهامت، آب

دســــتـــــت به مــــــوج، داغ حـــــبــاب طلب گذاشت

اوج گــــــذشــــــت ديـــــد و کــــــمـــــال کــــرامت، آب

بــــــــر دفـــــــتـــــــر زلالي شـــــــط، خـــــط لا کشيد

لــــــعـــــلي که خــــــورده بـــــود ز جــــام امامت، آب

تـــــــرجـــــيـــــع درد را- ز گـــــريزي که از تــــو داشت

ســــــــر مي زند هـــــــنـــــوز به سنـــگ ندامت، اب

ســــــوگ تــــــو را ز صــــــخـــره چکد، قطره قطره رود

زيـــــن بـــيـــشتر سزاست به اشـــــــک غرامت، آب

از ساغر ســــــقــــــايـــــت فـــــضــــلـت، قلم چشيد

گـــــســـــــتــــرد تــــــا حــــــريــــم تــغزل، زعامت آب

زيــــــنـــــب، حـــســين را به گل سرخ خون شناخت

بر تربت تو بــــود نـــــــشــــــان و عـــــــلامـــــت، آب!

از جــــــــــوهر شـــــفــــــاعت تـــيغ ات، بعيد نيست

گـــــــر بــــــگــــــــذرد ز آتــــــش دوزخ، ســلامت آب!

آمـــــــــد به آســـــــتان تــــــو، گـــــــريان و عذر خواه

با عـــــــزم پــــــاي بــــــوسي و قـــــــصـــد اقامت آب

مــــــي خــــــوانـــــمـــــت به نام ابوالفضل وشوق را

در ديــــــدگــــــاه مـــــنـــــتــــظـــرم بسته قامت آب!