ذوالجناح آمـــــــد و، آيـــــيـــــنه ي زخـــم است تنـش

هـــــــرچــــــه آيـــــيـــــنـــه به قـــــربان چنين آمــدنش

اين زبان بسته چه ديـــــده ســت که در ظــهر عطش

چشمه در چشمه سرشک اســــت زبان سـخنـش؟!

بـــــي ســـــوار از ســـــــفر کــــرب وبــــلا آمـده است

مـــــثـــــل بـــــاغـــــــي که به تـــــاراج رود يــاسمنش

واي، اي واي به خـــــونـــــي که حــــنايي شده است

جــــابـــه جاي بدنش، يال شکن در شــــــکـــــنـــــش

با ســــــکــــــوتي به بـــــــلـــــنـــــداي هـــزاران فـرياد

نــــــوحـــــه مي خـــــوانـــد و بانوي حرم سينه زنش!