بازگشت

در سوگواري حضرت حسين



روزي است اينکه حادثه کوس بلا زده است

کوس بلا به معرکه ي کربلا زده است
روزي است اينکه دست ستم، تيشه ي جفا

بر پاي گلبن چمن مصطفي زده است
روزي است اينکه بسته تتق آه اهل بيت

چتر سياه بر سر آل عبا زده است
روزي است اينکه خشک شد از تاب تشنگي

آن چشمه اي که خنده بر آب بقا زده است
روزي است اينک کشته ي بيداد کربلا

زانوي داد در حرم کبريا زده است
امروز آن عزاست که چرخ کبودپوش

بر نيل جامه خاصه پي اين عزا زده است
امروز ماتمي است که زهرا گشاده موي

بر سر زده ز حسرت و واحسرتا زده است
يعني محرم آمد و روز ندامت است

روز ندامت چه؛ که روز قيامت است
اي کوفيان چه شد سخن بيعت حسين (ع)

و آن نامه ها و آرزوي خدمت حسين (ع)
اي قوم بي حيا چه شد آن شوق و اشتياق

آن جد و جهد در طلب حضرت حسين
از نامه هاي شوم شما مسلم عقيل

با خويش کرد خوش الم فرقت حسين
با خود هزارگونه مشقت قرار داد

اول يکي جدا شدن از صحبت حسين
او را بدست




















اهل مشقت گذاشتيد

کو حرمت پيمبر و کو حرمت حسين؟


اي واي بر شما و به محرومي شما

افتد چو کار با نظر رحمت حسين


ديوان حشر چون شود و آورد بتول

پر خون بپاي عرش خدا کسوت حسين


حالي شود که پرده ز قهر خدا فتد

وز بيم لرزه بر بدن انبيا فتد


يا حضرت رسول حسين تو مضطر است

وي يک تن است و روي زمين پر ز لشکر است


يا حضرت رسول ببين بر حسين خويش

کز هر طرف که مي نگرد تيغ و خنجر است


يا حضرت رسول ميان مخالفان

بر خاک و خون فتاده ز پشت تکاور است


يامرتضي، حسين تو از ضرب دشمنان

بنگر که چون حسين تو بي يار و ياور است


هيهات تو کجائي و کو ذوالفقار تو

امروز دست و ضربت تو سخت درخور است


يا حضرت حسن ز جفاي ستمگران

جان بر لب برادر با جان برابر است


اي فاطمه يتيم تو خفته است و بر سرش

ني مادر است و ني پدر و ني برادر است





زين العباد ماند و کسش همنفس نماند

در خيمه غير پردگيان هيچ کس نماند


ياري نماند و کار ازين و از آن گذشت

آه مخدرات حرم ز آسمان گذشت


واحسرتاي تعزيه داران اهل بيت

ني از مکان گذشت که از لامکان گذشت


دست ستم قوي شد و بازوي کين گشاد

تيغ آن چنان براند که از استخوان گذشت


يا شاه انس و جان تويي آن کز براي تو

از صد هزار جان و جهان مي توان گذشت


اي من شهيد رشک کسي کز وفاي تو

بنهاد پاي بر سر جان و ز جان گذشت


جانها فداي حر شهيد و عقيده اش

کآزاده وار از سر جان در جهان گذشت


آن را که رفت و سر به ره ذوالجناح باخت

اين پاي مزد بس که بسوي جنان گذشت


«وحشي» کسي چه دغدغه دارد ز حشر و نشر

کش روز حشر با شهدا مي کنند حشر





وحشي بافقي