عشق تو کرده واله و حيرانم اي حسين

خود واقفي به ظاهر و پنهانم اي حسين

هر محفلي که نام تو ارند در ميان

ريزد سرشک ديده به دامانم اي حسين

اميد زندگانيم عشق لقاي توست

اي پرفروغ شمع شبستانم اي حسين

تا رتبه ي گدايي کوي تو باشدم

عار ايد از شکوه سليمانم اي حسين

مويم سفيد گشته و قدم کمان ولي

نگسسته رشته ي پيمانم اي حسين

خدمتگزار بزم عزاي تو بوده ام

بشمار از غلام غلامانم اي حسين

هموارهئ بوده ديدن رويت اميد من

بنما به يک نگاه تو مهمانم اي حسين

بر ارزوي خود نرسم ترسم که عاقبت

افتد به چنگ مرگ گريبانم اي حسين