مــــــســـــتانـــــه لواي دل بــــــپـــاكرد عباس

بـــرحــــــضـــــرت عـــــــشق اقتدا كرد عباس

در سايه ي نخل هاي خـــــونـــــين، بي دست

لـــــب تــــشـــنه به عهد خود وفا كرد عباس

تـــــشـــــنـــه بـــــرگـــشـــت

يـــــكـــــباره چو مهر شعله ور گشت عباس

ســـــوزنـــده تر از خشم شرر گشت عباس

با يــــــــاد لب خشك جگر گوشه ي عشق

از شـــــط فــــــــرات تشنه برگشت عباس