اي يكه تاز عرصه ي عشق و وفا، حسين
و پاکباز پهنه ي نَردِ بلا، حسين
گر خونبهاي توست خدا، ني عجب از آنك

باشد رَهين خون تو، دين خدا حسين

پا هر كجا نهي مَلك آيد ز پي، مگر

خاك رهت به ديده كند توتيا حسين

بيگانه كردي اش ز جهان و جهانيان

هر دل كه گشت، با تو دَمي آشنا حسين

الحق رواست فخر فروشد، به خسروان

هر كس بر آستان تو گردد گدا، حسين

عشقت عجين شده است در آب و گل وجود

بر لوح سينه ها شده منقوش، «يا حسين»

گر جلوه اي به محفل بي روح ما كني

جان مي دهيم در عوضِ رو نما حسين

جاويد باد ياد تو در دل كه جز تو نيست

فرمانرواي مملكت قلبها حسين