بس که دل داشت آرزوي حسين

عشق، ما را کشيد سوي حسين
هر کجا بود لاله اي خونين

ياد آوردم از گلوي حسين
داشت در کربلا به وجه حسن

جلوه ها آفتاب روي حسين
جبهه سودم به تربت عباس

رو نهادم به خاک کوي حسين
سر نهادم بر آستان حبيب

کاوست مرآت خلق و خوي حسين
من نه تنها دلم به اوست اسير

بسته دلها به تار موي حسين
صبح محشر دل از دريچه ي خاک

سر برآرد به جستجوي حسين