زاهر، پهلوان با تجربه اي بود که شجاعتش زبانزد عام و خاص و محبتش به اهل بيت، معروف بود. مورخين گفته اند: هنگامي که عمرو بن حمق بر عليه زياد قيام کرد، زاهر هم همراه او بود و در گفتار و کردار با او همراهي مي کرد و چون معاويه، عمرو را تعقيب کرد، زاهر را هم خواست که دستگير کند ولي عمرو را کشت و زاهر جان سالم بدر برد و به سال 60 ه. ق به حج رفت و با حسين (ع) ملاقات کرد و همراه او به کربلا آمد و بنا به گفته سروي در حمله نخستين به شهادت رسيد. شيخ طوسي و غير او گفته اند که محمد بن سنان زاهر از اولاد او بودند که از امام هشتم و نهم روايت مي کند و به سال 220 ه. ق زندگي را بدرود گفته است.